Eğer yeterince uzun süredir birlikteysen, artık aşktan öte bir alışkanlık kalıyor geriye. Bir çok yönden daha güçlü bir bağ bu.
Aşk dediğin karnının karıncalanmasından öte nedir ki? En iyisi de hiç ya da çok az tanıdığın kişiye karşı duyulur. Aşk bence, seks gibi bedenin doğal tepkisidir. Akıl ve mantığın hiç çalışmadığı durumdur. Bir ilişki sırasında, karşındakini tanıdıkça mantık devreye girer. 1 gün de sürebilir 1 yıl da, 10 yıl da. Ama sanki şöyle bir bağlantı var gibi;
İlişki Kuvveti = Aşk + Sevgi
Buradaki İK sabit. İki değişken Aşk ve Sevgi. Başlangıçta Sevgi = 0, Aşk maksimum. Zamanla Aşk azalırken, eşitlik gereği Sevgi artıyor. Ama mâalesef ikisi birden artamıyor.
Sevgi daha derin gibi. Aşk her an, anlamsızca sevgilinin aklına gelmesidir. Geçer. Sevgi de ise, bir şeyler sana onu hatırlatır. Bak şimdi keşke şu Tramisu'yu o da tatsaydı, tam onun sevdiği gibi...
Sevginin kötü tarafı, elde bir var diye alınıp cebe konması. Oksijen gibi, varlığını hissetmezsin, kaybetmedikçe...
1 yorum:
yazının sonu çok iyi bitmiş...Bencede anlaşılmıyor kaybetmedikçe...
Yorum Gönder